De Litoral is het gebied van de grote
rivieren in het noordoosten van Argentinië: Paraná, Uruguay
en Iguazú. Hier liggen de provincies Corrientes, Misiones,
Santa Fé en Entre Ríos. Ook in Formosa en Chaco hoor je
verwante muziek. Het gebied grenst aan
Uruguay, Brazilië en Paraguay. De bevolking bestaat vooral
uit Guaraní-indianen én veel immigranten, die hier kwamen in
de 19e en begin 20e eeuw: Zoals overal in Argentinië veel
uit Italië, maar ook uit Midden-Europa en het Midden Oosten.
De ritmes zijn, net als de tango, veelal rond 1900 ontstaan,
dus veel later dan de volksritmes uit de rest van
Argentinië. In het uiterste noorden vind je veel ritmes uit Paraguay. Een voorbeeld is de in de Litoral populaire valseado, ontwikkeld uit de Europese wals, maar pittiger van karakter. De meest gebruikte instrumenten zijn accordeon, gitaar, bandoneón, piano en Indiaanse harp. De harp vooral in het noordelijke deel van de regio, bij de grens met Brazilië en Paraguay. |
![]() |
|
![]() |
De chamamé
is het belangrijkste ritme van de Litoral met een onmiskenbare invloed van de
Europese wals.
|
|
![]() |
De polca ontleent zijn
naam aan de Europese polka maar heeft er verder weinig mee
te maken. Het ritme is vooral op het platte land erg
populair. Een snellere variant van de polca is de
galopa
De langzame guarania werd rond 1925 in Paraguay ontwikkeld door José Flores en werd vooral populair in stedelijk gebied. Lees meer ...
|
|
![]() |
||
![]() |
De
chamarrita is een variant op de Uruguayaanse sobre
paso en verwant aan de milonga. De dans in 3/4 maat is populair in de provincies Entre
Ríos en Corrientes en in Uruguay en het zuiden van Brazilië.
Er zijn Afrikaanse invloeden te horen. ![]() ![]() |
|
![]() |
De
rasguido doble is geen dans maar alleen een
muziekritme. Het ritme zou afstammen van de habanera, een
Cubaans ritme, dat ook de tango beïnvloed heeft. Een
rasguido is een soort arpeggio: een snelle, 'trillende'
opeenvolging van tonen door de gitaar, die in dit ritme veel
gebruikt wordt. ![]() ![]() |