Het woord milonga wordt niet alleen gebruikt voor de muziek/dansstijlen die hier besproken worden, maar ook voor een tangodansavond. Kijk voor een agenda van deze milonga's op Tango in Nederland.

Milonga campera (pampeana, surera, plattelandsmilonga)
De milonga is een vertellend muziekgenre van de gaucho's van de Pampa. Pas laat in de 19e eeuw werd er op het ritme gedanst. Het woord milonga is waarschijnlijk van Afrikaanse (Angolese) afkomst en stond voor een gezongen vertelling. Er zitten ook zeker Afrikaanse ritmische elementen in, die o.a. via Cuba en Brazilië Argentinië hebben bereikt, oa via de candombe. Daarnaast hebben de Europese en creoolse muziek invloed gehad op de milonga in een voortdurende cyclus van wederzijdse beïnvloeding: De 17e-eeuwse Spaanse tirana (afwisselend 3/4 en 6/8 ritme) vond zijn weg naar Cuba, waar hij omgevormd werd naar de guajira. Die kreeg in Andalusië weer flamenco-elementen en kwam daarmee aan in Argentinië rond 1825: de milonga antigua of guajira acriollada. Voor de gauchos was de combinatie van 3/4 en 6/8 moeilijk. Zij wisselden daarom de 3/4 maat af met een 2/4 maat (rond 1870). De milonga campera is vrij langzaam, melancholiek en wordt begeleid door de gitaar. De Afro-Argentijnse zanger Gabino Ezeiza introduceerde de milonga op muziekavonden (payana's) in Buenos Aires in de jaren 1880. Het genre werd aan beide zijden van de Rio de la Plata populair en wordt nog steeds gebruikt.

Milonga del Trovador, milonga pampeana van Astor Piazzolla en Horacio Ferrer, gezongen door Jairo
Dorotea la Cautiva, milonga pampeana uit Mujeres argentinas van Ariel Ramírez door Mercedes Sosa
Los ejes de mi carreta, milonga campera van en door Atahualpa Yupanqui

Chorrillera
De chorrillera is een variant op de milonga pampeana, waarin invloeden van de kaani, een ritme van de Tehuelchebevolking, te herkennen zijn. Het ritme is ontstaan aan de voet van de Patagonische bergen. De naam refereert aan een manier van gitaarspelen die doet denken aan een stroompje water (chorrillo), dat op de stenen klatert. De melodie is vaak syncopisch, het genre wordt met percussie begeleid. Tierra no tengas tristeza van Hugo Jimenez Agüero (foto), zanger onbekend

Milonga urbana (ciudadana, stadsmilonga)
De milona pampeana werd in Buenos Aires een belangrijke bron voor het ontstaan van de tango. Het genre zelf werd 'gecultiveerd', genoteerd in notenbalken en veelal instrumentaal uitgevoerd, zonder zang. Op basis van die muziek ontwikkelde zich in de stad een veel snellere variant: de milonga ciudadana. Net als de tango staat de milonga urbana in 2/4 of 4/4 maat, maar in de milonga is de verdeling van de 8 figuren 3+3+2. De teksten van de milonga urbana zijn veelal 'ondeugend'. Naast de tango en de vals is de milonga urbana een vast element in de milonga's, de tangodanavonden. Hij wordt wel 'het snellere broertje van de tango'genoemd.

Milonga Sentimental, milonga urbana (1931) van Sebastián Piana en Homero Manzi, gezongen door Javier Rodríguez.
El Firulete, milonga urbana van Mariano Mores en F Caprio, gezongen door Hernando Irahola van Opus Cuatro
La Entramada, gebaseerd op de milonga urbana, van Daniel Morcos en Oscar Puebla, fragment

Veel van de inhoud van deze sectie komt uit Spaanse Wikipedia